önce basit bir yıkım gibiydi. her zamanki akp rezilliği, yine bir kaç kişi gelmiş yine bir şeyler yıkılacaktı. off poff yine gitti derken...
önce onlar geldi, ertesi gün yüzleri izledi sayı binler derken bir anda dünyanın dört bir yanından milyonlar direngeziparkı dedi. o, herkesin korkarak yanından, içinden geçtiği sadece arkadaşını veya otobüsü beklemek için kullandığı park, 40 yıldır uyuyan bir halka, 10 yıldır ise yapacağa çocuğa gideceği yere kadar karışan bir dikteye baş kaldırının sembolü oldu. dünyanın dört bir yanından destekle güçlenen ülkenin gençleri yedikleri biber gazlarına, sopalara, coplara, taşlara ve hayatımızın bir parçası olan toma'lara karşı koyarak, apolitik tavrından silkelenerek dikteyi yıkmak için baş kaldırdı. yüzlerce insan yaralandı, bazı arkadaşlarımızı en güzel yaşında kaybettik, bazılarında ise hayatlarında hep hatırlayacağı yaralara sahip oldu. ama oldu. ilk defa benim gibi bir çok genç bu ülkede yaşamaktan gurur duydu, harbiye'den dağ başını duman almış ile yürürken, bu sefer insanlar bu ülkede yaşanmaz derken nasıl birlik olunacağını öğrendi. ilk defa birbirlerini her fırsatta öldürmeye çalışan renkler omuz omuza çarpıştı...
bir ağaç öldü, bir millet uyandı.
uyanan herkese sonsuz teşekkürler...
